داودی: در المپیک مانند ورزشکار بی صاحب بودم

به گزارش مشرق، علی داودی درباره این که افزایش رکورد خود را پیش از مسابقات وزنه برداری قهرمانی جهان 2024 بحرین رسانه ای نکرد، بیان کرد: می خواستم افزایش رکورد را در صحنه مسابقات داشته باشم. البته آنطور که می خواستم پیش نرفت با این حال خدا را شکر که توانستم رکورد خودم را در مسابقات ارتقا دهم. من در تمرینات 210 کیلوگرم یک ضرب و 260 کیلوگرم دو ضرب زده بودم و به نوعی حریص بودم که بتوانم در مسابقات قهرمانی جهان اتفاق خوبی را رقم بزنم. واقعا برای طلای مجموع روی تخته آمدم اما نگذاشتند و اگر داوران کمی مهربان تر بودند قطعا طلای مجموع را می گرفتم و طلسم چند ساله را می شکستم.

او ادامه داد: پیش از این از لحاظ روحی و روانی شرایط خوبی نداشتم، مدال نگرفتن در المپیک هم اذیتم کرد، همچنین در المپیک داوری به ضرر من بود چرا که وزنه 255کیلوگرم تالاخادزه خطا بود اما نگرفتند. اگر وزنه او را خطا می دادند، وزنه 257 کیلوگرم من هم پشت سر هم نمی شد و می توانستم نفس بگیرم و نتیجه عوض می شد.

خطای وزنه بردار بحرین محسوس تر بود

داودی در پاسخ به این پرسش که فیلم حرکت اول دو ضرب خود که وزنه 250 کیلوگرم مورد پذیرش واقع نشد را دیده است؟ تصریح کرد: بله اما وزنه لالایان از ارمنستان هم مشکوک بود و در حرکت یک ضرب، وزنه 205 کیلوگرم گورمیناسیان از بحرین هم خطای محسوس تری بود. حرکت دوضرب هم خطا واضح بود اما آن را هم نگرفتند.

وزنه 253 کیلوگرم مانند پنالتی دقیقه 90 بود

او در پاسخ به این پرسش که چگونه توانست ذهن خود را جمع و جور کند تا وزنه 253 کیلوگرم را بتواند بزند و اوت نشود؟ تصریح کرد: وزنه بسیار حساسی بود و خودم واقعا نمی دانستم آن لحظه باید چه کار کنم. مانند پنالتی دقیقه 90 بود. هر طور بود وزنه را زدم اما از همان وزنه 253 کیلوگرم مشخص بود که من توان زدن وزنه بالاتر که منجر به طلای مجموع شود را دارم.

داودی در مورد اینکه برای اولین بار توانست مدال مجموع جهان را بگیرد و نایب قهرمان شد با این حال احساس می شد روی سکو خوشحال نیست، تاکید کرد: با توجه به اینکه تا نزدیک اوت کردن پیش رفتم در شوک و استرس بودم. قطعا اگر مدالم طلا بود خیلی خوشحال تر می شدم. من در این چهار ماه شب و روزم را به این امید گذراندم که بتوانم طلای مجموع بگیرم و امیدوارم مردم از نقره هم راضی باشند.

او افزود: زمانی که تالاخادزه در دسته فوق سنگین بود رقابت در این دسته قفل شده بود ولی الان روان تر شده است. خیلی بهتر و راحت تر می توان رقابت کرد و در تمرینات هم مرزهایی را رد کردم که باعث می شود رقابت در مسابقات خیلی نزدیک تر باشد و اینطور نیست که وزنه برداران دیگر بتوانند به راحتی مدال بگیرند. من هم تلاش می کنم که در مسابقات بعدی بتوانم طلای فوق سنگین را به دست آورم.

وزنه برداری قبل از المپیک درگیر ناملایمتی و تبعیض بود

نایب قهرمان المپیک توکیو در پاسخ به این پرسش که قبل از المپیک پاریس از برخی مسائل ناراحت بود که از لحاظ روحی روانی او را به هم ریخته بود و اکنون تمام مسائل را به دست فراموشی سپرده است؟ تصریح کرد: کمیته ملی المپیک در المپیک برای ورزشکاران خیلی زحمت کشید اما وزنه برداری درگیر ناملایمتی و تبعیض بود. قبل از المپیک دغدغه حقوق را داشتیم که پس از مدتی بی خیال آن شدیم. آقای خسروی وفا قبل از المپیک به فدراسیون وزنه برداری آمد و آنجا از او پرسیدم که ظاهرا من را شانس مدال نمی داند که چنین حقوقی را برای من در نظر گرفته و پاسخ داد "الان هم شما را شانس مدال نمی دانم!" این حرف برای ورزشکاری که قرار است به المپیک برود خیلی بد است.

او ادامه داد: من در ورزش به هیچ عنوان دنبال پول نیستم و اگر پول می خواستم وارد بازار کار می شدم. در المپیک پاریس هم مسئولان کمیته ملی المپیک با تیم کامل به بازی ها آمده بودند اما یک بار سر تمرین وزنه برداری نیامدند در حالی که از تمرینات دیگر رشته ها بازدید کرده بودند. روز مسابقه من هم هیچ کسی در سالن حضور پیدا نکرد. اگر فیلم مسابقه دسته فوق سنگین المپیک را ببینید، زمان معارفه من در تماشاگران دنبال مسئولان ایران بودم اما یک نفر هم نیامد.

در المپیک مانند ورزشکار بی صاحب بودم

داودی با گلایه از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تاکید کرد: مسئولان کمیته ملی المپیک و مسئولان وقت وزارت ورزش دنبال دوربین بودند. شاید اگر جلود و داوران متوجه می شدند که مسئولان ورزش ایران در سالن حضور دارند، حرکت هایی که خطا بود را خطا اعلام می کردند. دوست ندارم این حرف را بزنم اما من مانند یک ورزشکار بی صاحب در المپیک پاریس روی تخته رفتم وزنه زدم و پایین آمدم. تیم همراه آقای مناف هاشمی حدود 10 تا 15 نفر بودند اما یک نفر از آنها فرصت نداشت که سر رقابت دسته فوق سنگین بیاید؟ آقای اسبقیان هم نمی توانست بیاید؟ دسته فوق سنگین یکی از مهم ترین رقابت های وزنه برداری المپیک است و نمی دانم برای آنها اصلا اهمیتی نداشت که نیامدند؟ قبل از المپیک آنطور با روح و روان من بازی کردند و در المپیک هم که سر تمرین یا مسابقه فوق سنگین نیامدند. نمی خواهم مدال نگرفتن در المپیک پاریس را تقصیر کسی بیندازم اما مسائل روحی روانی هم بی تاثیر نبود. امیدوارم بتوانم این مسائل را فراموش کنم.

نمی دانم مشکلشان با وزنه برداری چیست؟

داودی در مورد تبعیض بین ورزشکاران گفت: رشته ای که مقام ششم به دست آورده، می گویند تاریخ سازی کرده و به ورزشکار پاداش می دهند در حالی که آن رشته در المپیک سابقه مقام چهارمی هم داشته است. ورزشکارانی که مدال می گیرند واقعا حرفه ای هستند و هیچ بحثی راجع به آنها نیست اما برخی ورزشکاران هم هستند که کمیته ملی المپیک از آنها حمایت بیشتری می کند و قبل و بعد از بازی ها همیشه حمایتش را از آن ورزشکاران دارد. من کاری به هیچ ورزشکاری ندارم اما نمی دانم مشکل آنها با وزنه برداری چه چیزی است.